Senatorowie RP, solidaryzując się z więzionymi i aresztowanymi działaczami białoruskiej opozycji, skierowali do nich osobiste listy z wyrazami podziwu i szacunku. I z zapewnieniem, że będziemy domagać się jak najszybszego uwolnienia ich i wszystkich więźniów politycznych.

Czując więź z narodem białoruskim i rozumiejąc ich walkę, staramy się nawiązać kontakt z poszczególnymi więźniami. Ja napisałem list do Aleksandra Iwulina, piłkarza, blogera i dziennikarza internetowej gazety sportowej „Tribuna”, która na początku sierpnia uznana została za „ekstremistyczną” po opublikowaniu wywiadu z Kriscyną Cimanouską.  Sam Aleksandr Ilulin został skazany 3 czerwca za to, że rzekomo miał w oknie biało-czerwono-białą flagę. Jedynym dowodem było zdjęcie nie wiadomo kiedy zrobione, bo flagi nikt nie znalazł. 4 czerwca Iwulin już został skazany. Ma 29 lat. Nie wiadomo, kiedy wyjdzie z więzienia.

Los Aleksandra Iwulina został opisany w książce „Partyzanci”. Pokazano w niej los białoruskich dziennikarzy. Cały dochód z książki będzie przekazany na Białoruś, na pomoc białoruskim dziennikarzom. Zachęcam do kupowania książki.

Dla mnie sprawa Iwulina nie jest pierwszym kontaktem z białoruską opozycją. Krótko po wyborach zorganizowałem w Senacie spotkania z Ludmiłą i Aleksem Karnijenką, białoruskimi działaczami. Dzisiaj oboje są w Polsce – pracują dla TV Biełsat. Współpracowali ze mną w organizacji akcji na rzecz uwięzionych w białoruskich więzieniach. Ludmiła tłumaczyła listy.

– – – – –

Fala represji na niespotykaną skalę rozlała się na Białorusi po ogłoszeniu wyników wyborów prezydenckich, które odbyły się niemal dokładnie rok temu – 9 sierpnia 2020 roku.

Według oficjalnych wyników wygrał Aleksandr Łukaszenka, któremu „przyznano” 80,1 proc. głosów, a ciesząca się dużą popularnością Swietłana Cichanouska uzyskała tylko 10,1 proc. poparcia. Takie wyniki na Białorusi powszechnie uznano za sfałszowane. Większość państw demokratycznego świata także nie uznała wyników tych wyborów.

Przez kraj przetoczyła się fala strajków. Protestowały media białoruskie. Wiele z nich zlikwidowano, a dziennikarzy aresztowano. Ludzie wyszli na ulice wielu miast. Byli brutalnie rozganiani, do aresztów trafiło już ponad 36 tys. osób, wszczęto ponad 4.600 spraw karnych, ponad 600 osób uznano za więźniów politycznych. Podczas protestów giną ludzie: zastrzeleni, przejechani policyjnym samochodem, pobici. Inni giną w niewyjaśnionych okolicznościach.

Takie fakty, jak zmuszenie do lądowania samolotu lecącego do Wilna i aresztowanie Romana Pratasiewicza, sprowokowanie kryzysu migracyjnego, skandal ze sportsmenką Cimanouską czy zabójstwo białoruskiego działacza w Kijowie powodują, że narasta izolacja Białorusi na świecie. Łukaszenkę wspiera w zasadzie już tylko Kreml.

Na Białorusi panuje terror. Do więzienia można trafić pod byle jakim pretekstem. Do nas docierają tylko medialne przypadki, ale codziennie dochodzi do aresztowań i wyroków absurdalnie wysokich grzywien czy kar więzienia, np. za wywieszenie białej kartki w oknie czy złożenie kwiatów w miejscu zabójstwa uczestnika protestu.

W celach więziennych zatrzymani są poddawani torturom. Rażenie prądem, bicie gumowymi pałkami, bieganie po ludziach leżących na podłodze to przykłady „popularnych” form znęcania się nad aresztowanymi i więźniami.

Ale ta okrutna rzeczywistość oznacza jednocześnie „przebudzenie narodu białoruskiego”, jakże podobne do naszego przebudzania, znaczonego tragicznymi polskimi marcami, czerwcami, sierpniami i grudniami. Pamiętamy, jak istotne było wtedy każde wsparcie i świadomość, że świat się o nas upomina. Dlatego pokazywanie solidarności i wsparcia dla więzionych i aresztowanych jest takie ważne.

Mam nadzieję, że list dotarł do Aleksandra, że nawiążę z nim kontakt i będę mógł mu pomóc. W każdym razie losem Aleksandra Iwulina będę zajmował się tak długo, jak długo będzie on miał kłopoty na Białorusi. Mam nadzieję, że wkrótce spotkam się z Aleksandrem, jako wolnym obywatelem wolnej Białorusi.

– – – – – –

List do Aleksandra Iwulina (tłumaczenie dosłowne)

Jestem pełen podziwu i szacunku do Pana i Pana stosunku do życia i sytuacji w kraju.
Nawet tysiąc kilometrów od Pana czuję Pana poświęcenie i odwagę.
Chcę, aby Pan wiedział, że w Polsce i Europie interesujemy się Pana losem, że my o Panu pamiętamy.
Domagamy się i będziemy żądać jak najszybszego uwolnienia Pana i wszystkich więźniów politycznych, którzy są za kratami.
Będziemy dążyć do tego z całych sił.
Czekamy na list od Pana. Proszę napisać, jak Pan się czuję i jak Pana zdrowie.  Wyrażam solidarność i wsparcie.